نژاد های قناری

رسمی بلند

جثه ای بزرگتر از رسمی معمولی داره و کشیده است هر چقدر دم بلندتر قامتی کشیده تر و پاهای بلندتری داشته باشد ارزش بیشتری دارد.
خصوصیاتی که باید داشته باشد شامل:
سر ریز , قد و پا و گردن بلند, کشده و صاف , دم بلند , پر کاملا صاف,ازسر تا دم یک اندازه است و نه کمانی شکل , سینه قناری صاف و فاقد فر
در زیر عکس این قناری را مشاهده می کنید

نژاد های آواز خوان (song canaries) 

رولر(Harz roller) (Harzer Ederlroller )

قدیمی ترین و مشهورترین نژاد آوازه خوان است که ابتدا در تایرول بوجود آمد و سپس از آنجا به کوه های هارز برده شد و از قرن ۱۹ تا به حال در کشور آلمان تکامل یافته است. از آنجایی که این نژاد همواره بر اساس نوع خواندن به گزینی شده است امروزه توانایی خواندن نغمه های مختلف را دارد و بیشتر به رنگ های سبز و زرد دیده دیده میشود.چهار نوع آواز اصلی برای این نژاد شناخته شده است که عبارتند از : Hollow roli و Bass (صدای بم) و Flute (صدای زیر نی لبک مانند) و Hollow bell (صدای زنگ تو خالی). برخی از انواع قناری های رولر توانایی ایجاد صدای غل غل کردن آب و همچنین ایجاد صداهایی مانند جریان آب را نیز دارند. باید توجه داشت که این نژاد همواره با دهانی بسته آواز میخواند.

واتر اسلگر (Water slager) (Water warbler)

جزو قناریهای آوازه خوان طبقه بندی میشود. از نظر اهمیت در مرحله بعد از رولر قرار گرفته و در بلژیک پرورش داده میشود. از نظر شکل کلی بدن شبیه قناری رولر می باشد ولی کمی درشت تر از آن است. تفاوت اصلی بین این دو نژاد در طرز خواندنشان است که در نژاد واتر اسلگر با صدای هق هق یا بغض همراه میباشد و به نظر بلند و گوشخراش می آید. همانطور که گفته شد قناری رولر تنها ۴ نوع آواز اصلی دارد ولی قناری واتر اسلگر ۱۷ نوع آواز دارد که البته همه آنها در یک پرنده جمع نمی شود. این نژاد بر خلاف قناری رولر برای خواندن برخی آوازها دهانش را باز نگه می دارد. تنها رنگ موجود در این نژاد زرد روشن است و رنگ دیگری ندارد.

تیم برادو اسپانیایی(Spanish timbrado)

این نژاد نیز جز قناریهای آواز خوان است و همانطور که از نامش بر می آید به کشور اسپانیا تعلق دارد. ظاهر آن شبیه قناری وحشی است و طولش به ۱۳ سانتی متر می رسد و فرم کلی بدن و سر او خیلی گرد و دوست داشتنی می باشد. آواز های متعدد می خواند که با سایر نژاد های آواز خوان قناری تفاوت دارد و صدایش مانند زنگ است.

آمریکایی(American) 

نژاد تازه ای به نام آمریکایی نیز وجود دارد که هنوز در ابتدای راه اصلاح نژاد است ولی دارای پر وبال رنگی بوده و صدایش نیز شبیه قناری رولر است.

قناری آواز خوان(موقوم)

آواز خواندن قناری نر امری طبیعی است که بوسیله آن با افراد اجتماع خود ارتباط برقرار می کند و این شایعه که آواز خواندن قناری در هنگام ناراحتی و افسرد گی پرنده با آواز خواندن در زمانهای دیگر متفاوت است نادرست میباشد زیرا پرنده افسرده آواز نمی خواند و هیچگاه آواز غمگین و حزن آلود سر نمیدهد ولی نوع آواز خواندن پرنده تحت تاثیر صدای محیط اطراف و همچنین آموزش می تواند تغییر یابد ,یعنی صداهای مختلف محیط در فراگیری و تند خوانی و کند خوانی و یا زیر خواندن و یا بم خواندن وحتی کشش صداها موثر است حتی می تواند لحن خواندن ( طنین یا آکوستیک ) را تغییر دهد .بیشتر این تغییرات اکتسابی هستند . یکی از معروفترین نژادها یی که جهت خواندن نگهداری و تربیت می شوند ,نژاد رولر آلمان است که تنها آواز خاصی را آموزش می بیند .نژادهای دیگری نیز وجود دارند که برای این کار آموزش می بینند وهر یک علاقمندان خاص خود را دارند ولی در ایران هیچ یک از این نژادها مورد پسند قرار نگرفته است .اساتید محترم به آواز خوانی گله ای و معمولی و بدون اصول (دهن رسمی )می گویند. این اساتید به پرورش و آموزش نوعی آواز بنام مو قوم مشغولند و زحمت بسیاری را برای تربیت یک قناری در طول یک سال متحمل می شوند ولی پرنده هایی را که جهت آموزش انتخاب می کنند دارای نژاد خاصی نیستند اما ترجیح می دهند قناری انتخاب شده دارای خصوصیات زیر باشد .
۱-جثه قناری میانه باشد نه خیلی درشت و نه خیلی ریز. 
۲-داشتن مقداری فر(رگ) د ر تنه پرنده بسیار خوب است. 
۳- سری گرد و بزرگ وچشمانی درشت داشته باشد . 
۴-بسیاربهتر خواهد بود که سابقه و استعداد یادگیری در نسل های گذشته را داشته باشد . 
۵-رنگ پرنده تاحد امکان روشن باشد.نظیر سفید, لیمویی, پرتقالی کمرنگ, ماستی (تاکید بر روی رنگهای سفید و ماستی بیشتر است ) احتمالا نام موقوم برگرفته شده از مقام یا مقام دار می باشد که بمرور زمان در زبان محاوره به موقوم تغییر پیدا کرده است.آواز خواندن دراین سبک دارای ردیف مخصوص به خود می باشد اگر قناری موقوم بخشهای آواز را ردیف بخواند موقوم است واگر ردیف نخواند باز هم موقوم می باشد اما از ردیف خارج خوانده است ولی اگر تکه ای از آواز قناری های رسمی را بجای یکی از بخشها ی ردیف اضافه کند دیگرموقوم نیست و به آن دهن دار می گویند. یک قناری موقوم ممکن است بخشی از آوازش را بر حسب طنین و بمی و لطافت صدایش بسیار زیبا تر از بخشهای دیگر بخواند .یکی سر دهن را یکی وسط دهن را و دیگری پس دهن .اما بخش اصلی و اساسی در موقوم و رابط اتصال بخشهای مختلف آواز در موقوم خوانی وجود قسمت زنگی آن است یعنی اگر درآواز قناری زنگی نباشد دیگر موقوم نیست بخش آواززنگی به سه دسته تقسیم می شود زنگی لوله ای- زنگی نعلبکی - زنگی گیلاسی) واگر درهنگام خواندن - قناری موقوم دو زنگی مختلف را پشت سر هم بخواند به آن برگردان می گویند .بطور کلی ردیف آواز موقوم به چهار بخش تقسیم می شود .اسامی هر یک از این بخشها برمبنای ظرافت وبمی صدا وکشش صدای پرنده تغییر می یابد ولی ردیف اصلی یکی می باشد دراین ردیف زمانی که پرنده مشغول به خواندن بخش جام جام است این عمل۵ باریا ۵ واحد زمانی تکرار می گردد.پرنده هایی که جام جام را تند تر می خوانند برای رعایت فاصله زمانی صدای زیری را به انتهای بخش اضافه مینمایند. بدین وسیله هم فاصله زمانی رعایت میشود و هم بخش جام جام به بخش لی لی لی لی بهتر و دلنشین تر اتصال می یابد.میتوان گفت که هم شمارش می دانند و هم زمان را می شناسند .بخش لی لی لی لی نیز بهتر تیب قبل اجرا می گردد و بعد از آن جام جام سنگین تراز نوبت اول تکرار شده و در انتها با صدای زیر به زنگی تبدیل می شود به این ترتیب یک زنگی اجرا شده است و اگر لی لی لی و جام جام و زنگی دوباره تکرار گردد دو زنگی بحساب می آید . اگر این ردیف را رعایت نکنداصطلاح از وسط دهان خوانده است را به کار می برند.اسامی هر چهار بخش آوازی با تغییر لهجه و طنین و کلفتی و نازکی صدا تغییر می یابد .سر دهن معمولا بصورت لی لام هور و بعد ازآن پیس قور و یا بدون لی لام هور و تنها با پیس قور و یا تنها با صدای بلبل آغاز می گردد .پرنده ای که سردهن را بم میخواند اگر بلافاصله سردهن را تکرارکند به قسمت دوم آن زیر می گویند ممکن است قناری سردهن را با زنگی اغاز کند که آوازش را برحسب نوع زنگ نامگذاری می کنند. جام جام را بر حسب کلفتی و نازکی صداومحل خواندن آن در طول ردیف چاپ چاپ, چیا چیا نیز می گویند. لی لی لی لی نیز به همین گونه نام گذاری می شود و آن را لولولولو و یا لیولیو نیز می نامند. در موقوم بازی دو اصل اساسی :آواز شناسی و آموزش آواز وجود دارد که هر فرد با علاقه ای می بایست با آن اشنا باشد .آواز شناسی تنها با تهیه پرنده آواز خوان و گوش دادن به صدای پرنده و یا با تهیه نوارهایی که مخصوص این کار وجود دارد امکان پذیر است و نمی توان در چند جمله و یا با چند توصیه کوتاه آن را آموخت ,اما برای آموزش آواز موقوم به قناری می توان از جزوه ها و توصیه های اساتید اهل فن استفاده نمود و از آن سود جست .بخشی از نکات مورد توجه اساتید به شرح زیر می باشد . برای آغاز کار ابتدا باید یک تا دو جوجه که تازه شروع به خوردن تخم مرغ کرده اند تهیه نمود.سن جوجه ها در این زمان بین۲۲ تا۲۵ روز میباشدانها را به محیطی کوچک و خلوت و بدون سروصدا که صدای هیچ پرنده دیگری شنیده نشود برده و توسط نوار کاست آموزش را آغاز کرده و یا اینکه آنها به یک قناری موقوم دیگرکه به استاد معروف است سپرده شوند و سراسر سال را توسط استاد آموزش ببینند,اگراز نوار کاست استفاده میشود باید صدای پخش صوت بسیار کم باشد معمولا از پخش صوت های دولبه برای این کار استفاده می شود . روزانه بین ۲ الی ۳ ساعت آموزش کافی است اما قبلا لازم است که دور موتور پخش صوت را کمی پایین آورده تا سرعت خواندن مقداری کند تر از حالت معمولی شده باشد .اگر قناری موقوم در اختیار ندارید و قصد استفاده از پخش صوت را دارید حداقل به دو عدد نوار کاست نیاز خواهید داشت که یکی بصورت ریزه خوانی و بزوار کپی شده باشد و نوار دیگر آواز اصلی پرنده را در خود جای داده باشد .جوجه ها را میبایست حدودا تا ۴ ماهگی با نوار ریزه خوانی و از ۴ماهگی به بعد با نوار اصلی آموزش داد . اساتید فن در همان ۳یا۴ ماه اول از روی ریزه خوانی جوجه ها پی میبرند که آنها آواز موقوم را فرا میگیرند و یا برای این کار مناسب نیستند.همین نکته تفاوت بین حرفه ای ها و افراد آماتور را مشخص می کند بنا براین سعی کنید با مراجعه به این اساتید و استفاده از تجربیات آنها نسبت به پرورش موقوم اقدام نمایید تا نتیجه کاری را که یکسال تمام وقت شما را خواهد گرفت به درستی ببینید .بخاطر داشته باشید که جوجه های شما ممکن است موقوم را بخوانند اما بدلیل زیر بودن صدایشان مورد پسند واقع نگردند پس سعی کنید جوجه های انتخاب شده با مشخصاتی که مورد نظر موقوم بازان است تطبیق داشته باشند, به این روش آموزش روش چسبنده می گویند .روش آموزش دیگری نیز وجود دارد که به روش چکیده معروف است .منظوراز چکیده این است که جوجه ها متعلق به پدری باشند که موقوم می خواند وهمان پرنده خودعهده دار بزرگ کردن جوجه ها شده باشد و هنگامیکه جوجه ها تخم مرغ خور شد ند با پرنده نر به مکانی دیگر منتقل شوند و یا ماده را ازآن محل دور کرده باشند تا جوجه ها صدای جیک مادر را نشنوند .معمولا برای این کار از ماده هایی استفاده می کنند که سروصدای زیادی ندارند اساتید اعتقاد دارند که در روش چسبنده جوجه ها قبل از تولد یعنی حتی درون تخم هم نباید صدای قناری بیگانه ای راغیراز قناری موقوم بشنوند تا آواز دلنشین و مسحور کننده موقوم بوجود آید .

نژاد های رنگی (Color canarie)

رنگ طبیعی و اولیه قناری (همانند انواع وحشی آن) سبز بوده است. اولین رنگ بوجود آمده از قناری های سبز وحشی در قرن ۱۷ رنگ زرد می باشد که حتی امروزه نیز بسیاری از مردم قناری را با رنگ زردش می شناسند و این رنگ محبوبیت خاصی در نزد عوام دارد. بلافاصله بعد از آن با جفت کردن قناری های زرد و در اثر موتاسیون در سال ۱۶۶۷ قناری سفید نیز در آلمان تولید شد. قناری سفید آلمانی دارای ژن غالب سفیدی و نوع انگلیسی آن که از سال ۱۹۱۲ بوجود آمد دارای ژن مغلوب است. قناری قرمز- نارنجی از حدود سال ۱۹۲۰ و با جفت کردن قناری با سهره سرخ بوجود آمده است. از سال ۱۹۵۰ رنگ کرم مات از امتزاج قناری نر قرمز-نارنجی با قناری ماده قرمز کم رنگ در کشور آلمان بوجود آمد. قناری مشکی نیز وجود دارد که کلیه شاهپر ها و پرهای دم او به رنگ قهوه ای تیره (متمایل به سیاه) بوده و فقط لبه های این پرها یک نوار باریک زرد متمایل به قهوه ای دارد. رنگ خاکستری تیره نیز از سال ۱۹۹۰ در کشور هلند بوجود آمده است. سایر رنگ های متفرقه نیز به تدریج بوجود آمده اند که از آن جمله میتوان از رنگ های سوخته و شتری و آهویی و لیمویی و پرتقالی و صورتی و زیتونی و آبی

نژاد های با فرم بدنی خاص (type canaries) 
 

لانکشایر(Lancashire)

دارای جثه بزرگ بوده و طول آن به ۱۹ تا ۲۳ سانتی متر می رسد. ناحیه پشت سر آن صاف تر از نورویچی و یورکشایر است و دو نوع کاکل دار بدون کاکل دارد. تنها رنگ های خالص آن رنگ زرد و به ندرت سفید است. تصور می شود که برای اولین بار در ناحیه لانکشایر از نژاد هلندی بوجود آمده است و سر منشا سایر نژادهای درشت انگلیسی مثل یورکشایر می باشد.

یورکشایر (Yorkshire)

جزء قناری های درشت می باشد و طو لش به ۱۷ الی ۱۹ سانتی متر می رسد برای اولین بار در سال ۱۸۷۰ از نژاد لانکشایر در انگلستان بلژیک و نروژ بوجود آمده است. سر آن گرد بوده و چشم ها در مرکز سر قرار داشته و پرهای بالای چشم حالت ابروی پهنی را ایجاد می کند. شانه های آن پهن و گرد است. از پشت سر تا انتهای دم در یک امتداد قرار می گیرد. پرهای آن کوتاه ابریشمی پر پشت و چسبیده به بدن است

نورویچی(Norwich) 

این نژاد متعلق به ناحیه نرویچ در شرق انگلستان بوده و جثه ای نسبتا درشت با طولی در حدود ۱۵تا۱۶ سانتی متر دارد ناحیه شانه ها سینه و پشت این پرنده گرد است و نوک آن کوتاه مستحکم مخروطی و دم او باریک و کوتاه می باشد. معمولا این پرنده با زاویه ۴۵ درجه نسبت به چوب زیر پایش می نشیند. پرهای بدن بلند بوده و اکثرا اطراف مخرج را میگیرد بدین جهت باید در زمان جفت گیری کوتاه شود. اصولا والدین خوبی نیستند و تخمهای آنها را زیر قناری دیگری(قناری رسمی )می گذارند جهت جفت گیری قفس آنهن باید حدود ۸۰تا۹۰ سانتی متر طول داشته باشد تا نتیجه بهتری به دست آید.

کاکلی(crest)

از سال ۱۷۵۰ در انگلستان وجود داشته و بر روی سر او پرهایی به فرم چتری وجود دارد. البته نرویچ کاکل دار نیز وجود دارد که فرقش با این نژاد در اندازه و طول بدن است به طوری که نژاد کاکلی طول بدنش بلندتر از ۱۶ سانتی متر ولی نورویچ کوتاه تر از۱۶ سانتی متر است.

فری پاریسی(Parisian fril) 

این نژاد درشت ترین نوع قناری در حال حاضر می باشد که طولش به ۱۹الی۲۴ سانتی متر میرسد و در فرانسه بوجود آمده است ولی متاسقانه زمان و چگونگی ظهور این نژاد به درستی مشخص نیست اما به نظر می رسد که از قرن ۱۷ در پاریس وجود داشته است پرها به صورتجدای از بدن و به حالت سیخ شده می باشد و پاها با زاویه باز و تقریبا مستقیم قرار دارتد به علت جفت گیری های مداوم خویشاوندی عوارض نا بینائی در یک یا هر دو چشم و گاهی حالت ةب مروارید و به ندرت فلجی های مادر زادی در بین آنها دیده می شود. جهت پرورش جوجه ها به دو پرنده نر و ماده نیاز است و یا در غیر اینصورت از قناری پرستار(حمال) استفاده می شود. باید طول قفس آنها حداقل یک متر و ارتفاعش ۶۰سانتی متر باشد.

فری شمال هلند(Northe dutch frill) 

این نژاد در شمال فرانسه و هلند پا به عرصه وجود نهاده است. پرها با فاصله از بدن قرار می گیرند و جثه پرنده را بزرگتر نشان می دهند. دم او بلند و مستقیم می باشد و طول بدنش حدود ۱۷ تا ۱۸ سانتی متر است. حرکات او خیلی آهسته و با تعمق است. تفاوت آن با نژاد فری پاریسی در این است که نژاد اخیر دارای پرهای فری در ناحیه شکم می باشد ولی نژاد فری هلندی در ناحیه شکم پرهایی صاف دارد. پرهای ناحیه سر و گردن نیز صاف می باشند. بر خلاف سایر نژادهای فری قناری های این نژاد والدین خوبی هستند و جوجه هایشان را به خوبی پرورش می دهند. از این رو برای کسب مهارت افراد کم تجربه مناسب می باشند.

آفری جنوب هلند(Southe dutch frill) 

برخی از صاحب نظران بر این عقیده اند که این نژاد از قناری فری پاریسی و قناری بلژیکی در حدود صد سال پیش بوجود آمده است. به هنگام ایستادن بر روی چوب پاها و پشت بدن به طور عمودی قرار گرفته و دم پرنده در امتداد پشت او بوده و به چوب زیر پایش می چسبد و سر و گردنش به طور افقی به طرف جلو قرار می گیرد و بدن به شکل عدد هفت لاتین (7) در می آید. به همین دلیل کوچکتر از نژاد فری شمال هلند به نظر می رسد ولی طول آن حدود ۱۶ الی ۱۷ سانتی متر است. گردن پرنده باریک و بلند و سر او کوچک و بیضی شکل است. این پرنده ها والدین خوبی نیستند و بهتر است بهتر است از قناری پرستار برای خوابیدن بر روی تخم ها و پرورش جوجه ها استفاده کرد.

فری سوئیسی(Swiss fill)

از نظر ظاهری شبیه نژاد فنسی اسکاتلندی می باشد ولی طرز ایستادن کمانی شکلش شبیه نژاد جنوب هلندی است. حالت ایستادنش به طور خمیده است و پاهایش را عمود نگه می دارد. طول این قناری ۱۶ الی ۱۷ سانتی متر می باشد. سر پرنده کوچک و بیضی و گردن او باریک است.

فری میلانی(Milanese frill) 

این نژاد درشت فری با طولی برابر ۱۸ سانتی متر یا بیشتر در کشور ایتالیا به وجود آمده است. این پرنده به طور عمودی روی چوب می ایستد و سر و گردن و پشت و دمش همگی در یک راستا قرار می گیرند. کلیه پرهای بدن آن حالت فری دارند.

فری پادوآیی(Paduan fril) 

این نژاد فری نیز ایتالیایی بوده و در ناحیه پادوآ بوجود آمده و دو نوع کاکل دار و بدون کاکل دارد. به درشتی فری میلانی می باشد و طولش حداقل ۱۸ سانتی متر است ولی عمودتر می ایستد. تولید جوجه و پرورش این نژاد دشوار است و امتزاج بین نر و ماده کاکل دار باعث رسیدن ژن کشنده ای به جوجه ها میشود که آنها را از بین می برد. کاکل او تقریبا گرد بوده و روی چشم ها و منقار را میپوشاند.

جیبر ایتالیایی(Gibber italicus) 

نژاد فری کوچکی است که طول بدنش ۱۴ الی ۱۵ سانتی متر است و از نظر شکل کلی مشابه با نژاد فری جنوب هلند می باشد. این پرنده به هنگام ایستادن بر روی چوب شبیه عدد هفت لاتین (7 )میایستد و دم پشت او در یک امتداد و عمود بر چوب زیر پایش می باشد. پاهای این پرنده عریان و سرش کوچک و به طرف جلو است. پنجه های پای این قناری مانند عقاب بر روی چوب قرار می گیرد و از هم باز می ماند. پرورش این نژاد نسبتا مشکل بوده و والدین خوبی نیستند. به همین علت معمولا برای خوابیدن بر روی تخم ها و پرورش جوجه ها از قناری پرستار استفاده می کنند.

جیبوس(Giboso) 

از نظر ظاهری بسیار شبیه نژاد جیبر می باشد. منشا نژاد جی بوس کشور اسپانیا است. جثه نژاد جیبوس نسبت به جیبر بزرگ تر است و زاویه بین سر و گردن با کل بدن در نژاد جی بوس کوچکتر از جیبر است.قناری نژاد جی بوس با زاویه ای حدود ۶۰ درجه یعنی سر و گردن به طرف پایین روی چوب قرار میگیرد.

ملادو(Melado) 

علاوه بر نژاد جی بوس اخیرا نژاد جدیدی به نام ملادو به علاقه مندان قناری معرفی شده که از نظر شکل ظاهری مشابه با نژاد جیبوس می باشد. ولی از آن بزرگتر بوده و طول کل بدن آن به حدود ۲۱ سانتی متر می رسد. بطوریکه طول دم و شکم و پشت آن حدود ۱۵ سانتی متر و سر و گردنش حدود ۶ سانتی متر است.

هوسوی ژاپنی(Japanese hoso) 

از حدود ۵۰ سال قبل در ژاپن معرفی شده است و از امتزاج نژاد بژیکی با فنسی اسکاتلندی بوجود آمده است. تقریبا در رده قناری های نژاد بلژیکی و مونیخی قرار دارد و بطور قائم می ایستد ولی اندازه بدن او کوچک و طولش در حدود ۱۱ الی ۱۲ سانتی متر است. فرم کلی بدن بسیار لاغر و کشیده و گردن او دارای خمیدگی جزئی می باشد که حالت نیم هلالی ایجاد می کند. سر او گرد نوکش کوتاه و مخروطی و دمش باریک بلند و در انتها دو شاخه است.